Η λέξη ψυχολογία μπορεί να αναλυθεί ως «λόγος της ψυχής» ή «μελέτη της ψυχής».

Η ψυχολογία («η μελέτη της ψυχής» ή «η μελέτη του μυαλού») είναι ακαδημαϊκή και εφαρμοσμένη επιστήμη η οποία έχει να κάνει με την επιστημονική μελέτη των ανθρώπινων ή ζωικών διανοητικών λειτουργιών και συμπεριφορών. Στο χώρο της ψυχολογίας, ο επαγγελματίας ερευνητής ή εκείνος που εξασκεί το επάγγελμα ενεργά ονομάζεται ψυχολόγος και είναι κάποιου είδους κοινωνικού επιστήμονα.

Η ψυχολογική γνώση εφαρμόζεται σε διάφορες σφαίρες της ανθρώπινης δραστηριότητας, συμπεριλαμβανομένης της οικογένειας, της εκπαίδευσης, της εργασίας και μέχρι την αντιμετώπιση των προβλημάτων της διανοητικής υγείας. Η ψυχολογία συμπεριλαμβάνει πολλά υπο πεδία όπως την ανθρώπινη ανάπτυξη, τον αθλητισμό, την υγεία, την βιομηχανία, τα μέσα και τον νόμο. Η ψυχολογία εμπεριέχει έρευνα από τις κοινωνικές επιστήμες, τις φυσικές επιστήμες και τις ανθρωπιστικές επιστήμες.

Ο ψυχολόγος προσεγγίζει τον κάθε άνθρωπο για την διαφορετικότητα του και στοχεύει να τον ακούσει όχι μόνο γι’ αυτά που λέει αλλά και για εκείνα που σημαίνουν γι’ αυτόν τα όσα λέει.

Ο ψυχολόγος δεν αντιμετωπίζει τον άνθρωπο σαν κάποιον «που δεν έχει τα λογικά του», «σαν κάποιον που είναι αδύναμος να τα βγάλει πέρα στις δυσκολίες», «σαν κάποιον με ψυχολογικά τραύματα». Στερεότυπες εκφράσεις που έχουν δημιουργηθεί με άγνοια και κοινωνικό στίγμα μα που είναι πολύ μακριά από ότι πρεσβεύει η επιστήμη της ψυχολογίας.

Η επίσκεψη σ’ ένα ψυχολόγο, η θεραπευτική σχέση που αναπτύσσεται, δημιουργεί ένα ασφαλές πλαίσιο για την επικοινωνία με τον εαυτό μας. Η καθοδήγηση ενός ειδικού, βοηθάει στην εσωτερική εξερεύνηση που κάνει ο καθένας μέσα του, στην σκέψη και στο συναίσθημα του.

Η διαδρομή αυτή μπορεί να τον οδηγήσει ν αλλάξει τις συμπεριφορές του , να διαχειριστεί καταστάσεις που τον προβληματίζουν και να διεκδικήσει τις αλλαγές που θέλει για την ζωή του.

Ο άνθρωπος συχνά δίνει μάχη μέσα του να τακτοποιήσει τα κομμάτια από το παζλ. Η ψυχολογία στηρίζει τον άνθρωπο σ’ αυτήν του την προσπάθεια, σ’ αυτό το παιχνίδι του ανθρώπινου νου, να ενώσουμε τα κομμάτια του παζλ, να βρει ο καθένας την εικόνα που του αρμόζει να σχηματίσει για τον εαυτό του, τους γύρω του και την ζωή του.

Παλιά υπήρχαν γειτονιές και σοκάκια που οι άνθρωποι έβγαζαν τις καρέκλες τους το απόγευμα και κουβέντιαζαν. Έλεγαν τα νέα της μέρας, έλεγαν ιστορίες από τα παλιά, για έρωτες και έχθρες μέχρι να τους βρει η νύχτα.

Σήμερα αυτό έχει εκλείψει, μέσα στις δυσκολίες που όλοι μας περνάμε σε μια κοινωνία που η ίδια νοσεί.

Μα η ανάγκη του ανθρώπου για επικοινωνία εξακολουθεί να υπάρχει. Περισσότερο από ποτέ.

Ένα ή πολλά μπορεί να μας προβληματίζουν, είναι η ανάγκη μας για εσωτερική επικοινωνία, για προσωπική αναζήτηση, για να σχηματίσουμε την εικόνα του παζλ της ζωής μας.

Μια στενοχώρια που έχουμε μας οδηγεί σ’ αδιέξοδο, ένα μυστικό που χρόνια φωλιάζει μέσα μας και δεν βρίσκει ησυχία, μια δύσκολη επέμβαση μας τρομάζει, ένας πόνος που μας βασανίζει χρόνια ζητάει απάντηση, συσσωρευμένα κιλά μας καταδυναστεύουν, όλα αυτά μαζί και χώρια αποτελούν σκόρπιες ψηφίδες ενός παζλ.

Συχνά λένε, μια εικόνα αξίζει χίλιες λέξεις. Κι εγώ θα πω μια εικόνα με πολλά κομμάτια από γεγονότα ζωής. Δεμένα αρμονικά μεταξύ τους, που οδηγούν στην αυτογνωσία και στην ευτυχία, με όποιο τρόπο την εννοεί κανείς.

Αρκεί να μπορέσουμε να τα βάλουμε σε μια σειρά. Αρκεί να τα κοιτάξουμε από το πρίσμα που θα μας χαρίσει την ολοκλήρωση του παζλ, την δικιά μας εικόνα, του τι σκεφτόμαστε, τι νιώθουμε, τι κάνουμε για όσα συμβαίνουν γύρω μας και πως τελικά τα διαχειριζόμαστε όλα αυτά στην καθημερινότητά και στην μάχη για να κερδίσουμε την ποιότητα ζωής μας.